son 2 aydır sinirden ne olduğumu ben de bilmiyorum sözlük. bu ülke bana dar geliyor, bunalıyorum. yıllarca babam olsun annem olsun bu ülkeye sayısız hizmet verdiler ve beni de öyle yetiştirdiler. ben daima bu ülkeye kendi çıkarımı gözetmeksizin emek vereceğime inandım ve onun için hala okuyorum, -yaşıtlarım çeşitli mesleklerde ve mezun olmuşlarken ben hala okuyorum ve kutsal bir meslek sahibi olucam umarım- ama bu ülke artık beni, öz evladını üvey evladı gibi görüyor.
insanlar eşit olsun, insanlar düşüncelerinden dolayı dışlanmasın, horlanmasın, hedef gösterilmesin diye uğraştım çabaladım. yıllarca değil belki ama aylarca, sesimin çıkabildiği düzeyde. herkesi sevdim, kimseden nefret etmedim kişisel bir meselem olmadıkça. herkesin özgürlüğünü üstün tuttum insanların yasaklarından, yasaklamalarından, engellerinden. onlara destek oldum, sonuna kadar. ama ben yasal hakkımı kullanmak istediğimde yüce devletim bana yasakları koydu. beni gazlara boğdu ve korku saldı etrafa. 6 kardeşimi öldürdü ve bunu meşrulaştırmaya çalıştı. ya peki benim bir zamanlar yanında olduğum insanlar? onlar bu zor günümde yanımdan çekildiler çünkü menfaatleri benim haklarımdan, özgürlüklerimden önce gelmişti. menfaatlerini ihlal etmiştim ben. ben ne büyük anarşik, ne büyük çapulcuydum yahu. saat 9da tencere çaldığım için komşularım rahatsız oldular. ne büyük vandallık! halbuki ramazan davulcuları ben sahurumu yaptıktan ve uykuya daldıktan sonra beni saat 2 dolaylarında uyandırıyorlarken ben hiçbir şey demiyordum, insanların buna ihtiyacı var benden başka insanlar da yaşıyor bu ülkede, diyordum ve hala daha diyorum. yazık ya, her şeyi olduğu gibi kabullenmenizi rafa kaldırıyorum da, köstek olmanız hatta şikayet etmeniz çok çok iğrenç.
insanlar ölüyor, yaralanıyor, gözleri çıkıyor, psikolojileri darmadağın -gözaltılardaki aramalar ve tacizler- ama tencere tava yaşlıları ürkütüyor ha? sevgili yaşlılar ölen insanlardan polis şiddetinden ürkmüyor mu? olan biten kendilerine de dokunduğunda mı "haa öyle miydi yaa" diyecekler? ya da yaşlılar adına konuşmaya devam edenler gerçekleri ne kadar daha görmezden gelecekler? yalanlarla ne kadar daha yaşamayı düşünüyolar çok merak ediyorum doğrusu.
biz emeğe inandık. 1 kuruş çalmadık, çırpmadık. çalana da hakkımı helal etmiyorum. ne yaptılarsa onlara ziyan olsun hepsi.
güzel ülkem; her sabah yeminlerle ders gördüğüm ve onu sevmeyi öğrendiğim ülkem. her ne olursa olsun seni sevmeye ve insanlarını eşit kılmak için mücadele etmeye devam edeceğim. sinirleneceğim, kızacağım, ağlayacağım ama benim davam bitmeyecek, sen içini rahat tut.
