buraya ne yazsam ne duyduğum üzüntüyü ne de ona yapılanlara karşı hissettiğim kızgınlığı anlatabilir. gittiği günden beri aklımdan hiç çıkmıyor. sosyal medyada öldüğünü öğrendiğimde elimde telefon öyle kalışımı hatırlıyorum sadece. sadece 19 diyorum. sadece 19. ben 19 yaşındayken ne yapıyordum onları düşünüyorum. onun gibi üniversitede okula gidip gelen, bazen eğlenen, çok genç olduğumu düşünüp onun da kendi için dediği gibi daha yaşayacak çok şeyim olduğunu düşündüğüm zamanlardı. ben 20 oldum 21, 22, 23 ama ali hep 19. sonra gülen resimleri geliyor gözümün önüne, kendi hesabında yazdıkları, paylaşabileceğimiz ne çok şey varmış aslında, aslında gelseymişiz biraraya ne muhabbetler döndürürmüşüz diyorum. kendimi suçlu hissediyorum. ona o eller kalkarken onu koruyamadığım için. durun yapmayın diyip önlerine geçemediğim için. aynı şehirde bulunmuşluğumuz bile yoktur belki ama ben yine de suçlu hissediyorum kendimi. dur girme o sokağa ya da illa gideceksen beraber gidelim diyemediğim için. o gece, hastanenin banklarında beklediğin gece çağırsaydın ben seninle beklerdim ali diyemediğim için. yediğim gazın, suyun, sokaklarda kaçışlarımın bir önemi kalmıyor ali ye olanların yanında. ikimizde aynı şeyin mücadelesi için sokaktaydık ama o bedelini çok ağır ödedi. annesini düşünüyorum, babasını. o evde onlar için yaşamanın artık ne zor olduğunu. artık gelmeyecek olmasının ne ağır olduğunu. seni hiç tanımadım çocuk. bundan sonra da hiç tanıyamıcam. ama benim için o bir kişi, iki kişi, üç kişi, dört kişidekinden çok daha fazlasısın. ama seni hep yakınındakilerinden dinliyorum. köpeğini ne çok sevdiğini, ne kadar vefalı olduğunu, haksızlıklara karşı geldiğini ve bunun için sokağa çıkacak kadar direndiğini, aynı sloganları attığımızı. 19 yaşına ne çok şey sığdırdığını. zaman, yıllar geçicek sen gelmiceksin ama ben daha da büyicem, senin, mehmet in, ethem in annelerinin yaşına gelip çocuk sahibi olucam belki. işte onlara anlatıcam hepinizi, mücadelenizi, mücadelemizi. adın yaşayacak çocuklarımızda ali. bundan sonra da biz kalanların boynunun borcudur, 19 yaşındaki çocukların sokaklarında dövülerek öldürülmediği bir ülke yaratmak...
