herhangi bir uyuşturucudan, alkolden farkı olmayan bir başka "alışkanlık yaratıcı" "keyif verici" "insanın kendisine zarar veren" madde/ürün/bok/püsür.
insan biraz kendini kaybettiğinde başlar bu merete. zamanla bu, insanın kendini toparlama çalışmasının argümanı olarak pavlovik bir formatta bilinçte yer eder. insan kendisini ikinci bir defa daha kaybettiğinde sırayla alkol'e, ondan sonra da narkotiklere yöneltir.
herkes depresyon yaşıyor. türkiye'de depresyon yaşı düştü iyice, malumunuz. artık batı ülkesi oluyor, liberalleşiyor, domuzlar gibi tüketiyoruz. artık tarlalarımızda domates bile yetişmez oldu; dışardan getiriyoruz.
tüketim toplumunun karakteristiğidir diyeceğim olmayacak. aşağı yukarı dağda kırda bayırda yetiştiğinden erişebilen adam bu keyf verici maddeye kullanıyor. aynı adam bahçesinde eroin ağaçları bitse onu tüketir, ineği bira verse onu sağardı, orası da ayrı.
tüm bu yazıda anlatmaya çalıştığım şeyi kaybetmiştim de buldum, hah; sigara ile alkol arasında anlamsız ayrımlar yaparak dini olarak caizleştiren müslüman kardeşler biraz kokulu parmaklarını burunlarına götürsünler.
arkadaşım, alkol de zarar sigara da, uyuşturucu da. bırak lütfen bu bilincini eğleyen şeyleri ayırmayı. günaha girme. bizi de sokma. ona buna da haram deme.
