dün gece birlikte uyuma hevesiyle yatıp, sahura kadar uyanık kaldığımız,beş yaşındaki yeğenimle aramızda geçen diyalogdan küçük bir kısmı:
-hala neden davul çalıyorlar?
+ramazan gelmiş de ondan.
-yamacan(ramazan) kim?
+yamacan değil, ramazan.
-offff haaalaaaaa. yamacan diyorum iştee, yamacan kim?
+birisi işte.
-ne zaman gelmiş yamacan.
+ohho çok oldu, görmedin mi sen?
-yoo görmedim, sen gördün mü?
+ben de görmedim, ama baban görmüş tatlım, hadi uyuyalım.
-ya dur uyumayalım, babam nerde görmüş?
+bilmiyorum, babana sorarsın, hadi çok konuştuk uyuyalım artık.
-gitmiş mi peki yamacan?
+gitmemiş, bayram gelince gidecekmiş.
-bayram ne zaman gelcek?
+çok varmış önce uyuyalım, sonra söylerim.
-şimdi söylemezsen uyuyamam.
+daha varmış bayramın gelmesine, evinde yatıyormuş.
-tembel bayram.
+ hehe. evet. hadi uyuyalım mı artık?
-ama ben senle uyuyamıyorum ki.
+o zaman gidiyim ben.
-hayır ama sensiz de uyuyamam. ben senlen konuşmak istiyorum, sonaaaa yine konuşmak istiyorum. hala! bu davulcu andayanın baylayını niye çalmıyo?
+ahaha, kız nerden biliyorsun ankara'nın bağlarını.
-istanbul'da öğrendim.
+vay çingen, söyle bakalım.
-andayanın baylayı da....
+hehehehe.
-neden gülüyorsun, çok tatlı mıyım ben?
+evet ısırcam seni şimdi, hadi uyuyalım.
-uyumayalım, konuşalım. sen de bana sarılma.
+a a neden?
-çünkü sıcak yapıyorsun uykum geliyor.
+sen bana sarıl o zaman, benim uykum gelsin.
-tamam, seni her şey kadar çok seviyorum halacımm.
