iyi birisindir hep mesela... insanlari eglendirirsin, seni sever ve sana guvenirler... ama sonra hayatindan birseyler kaybolur... ve sen artik o kayip sey olmadan sen degisindir, olamiyosundur, peki kimsindir?
iste bu noktada "sacmalamaya gecis" ruh haline burunursun... artik hayatin anlami olmadigindan eskiden olan neseni, iyiligini, olaylara olan pozitif bakisini, herseyini kaybedersin ve etrafindakilere itici gelmeye baslarsin.
bir uretime gecis surecidir bu "birakilma" sureci... artik kendine yeniden bir anlam edinene kadar debelenir durursun... ve bu debelenme surecinde butun insanligi anlamak gibi bir sonucla cikarsin, artik senin icin hata diye birsey yoktur... bezgin bekir yan bankta oturur, ikinizin de ayaginda bir kedi.... butun hayat anlayisi huzur denilen seye aclikla burunmus... denize bakip oyle saatlerce gulumseyerek oturabilir bir hale gelirsin.... kimseye kizamazsin... o zamanki tavrin aklina gelir, siselerce alkol icinde bogulup, kukreyerek aglayan, hayatin kotulugunden bahseden, ne yapilsa mutlu edilemeyen halin aklina gelir... kimseye kizamassin... aslinda birakilmamissindir, sen yalniz kalmissindir...
kor, topal ve sagir bir insani sevemeyen eski dostlarina aciyarak bakarsin.... insan olmanin ne demek oldugunu anlayamamislardir onlar henuz... beddua da etmessin, insallah anlamadan mutlu mutlu olurler.
sasirmazsin artik...
ama sen bir dunya olmussundur.... senin icin yalnizlik yoktur... bir kedi, bir deniz, bir bardak cayla mutlu olabilen formatina donusmeye adim adim yoldasin... bu da bir hizlandirilmis iyilestirme kursu niteliginde yaziydi.
muhtesem de bir insansin yani. oyle de birsey.
--spoiler--
