lisede 4 yıl boyunca en iyi arkadaşın olan kızla samimi duygular yaşamaya başlamıştım. sevgili olmaya karar verdik ve yaklaşık 1 hafta devam ettik. sonra ''arkadaş kalmalıyız, zamana bırakalım'' dedi. ''tamam'' dedim üzüle üzüle, seviyordum çünkü. üniversite tercihlerimiz açıklandı ve ayrı illere düştük.
bana öyle dedikten sonra başka biriyle yakınlaşmaya başladım ve çok geçmeden sevgili olduk. hayatımı vereceğim başka bir insan vardı artık. unutmuştum diğerini, unutmak istemiştim çünkü. bir gün bir mesaj geldi ve ''ben sadece eski arkadaşlığımızın devam etmesini istiyorum'' yazıyordu. ara ara konuşmaya başladık tekrar. sonra telefonlar sıklaştı ve tuhaf bir hale gitmeye başladık.
benim sevgilim vardı ve başka biriyle konuşuyordum. ben arkadaşça olsam bile onun arkadaşça konuşmadığını anlıyordum. hep ikilemde kalıyordum. hangisini daha az üzerim diye. hiçbir suçu olmayıp sadece beni seveni mi, yoksa bir öyle bir böyle olup tekrar bana dönmek isteyeni mi? kararımı vermiştim. üniversitenin 3.yılında yüz yüze konuşmaya gittim. bu işin böyle olmayacağını, benim bir sevgilim olduğunu ve bunu onun da bildiğini söyledim. böyle gitmezdi.
liseden kalan en yakın arkadaşımla, arkadaşlığımı böylelikle bitirmek zorunda kalmıştım. şu an 4 yıllık bir ilişkim var. beni koşulsuz seven ve her zaman yanımda olan insanla. ama biliyorum ki uzaklarda beni unutamayan 1 kişi daha var.
fakat, aynı hata tekrar yaşanmayacak. o da biliyor bunu. artık onun değilim.
sonuçta; bazen bitmesi gerekiyorsa bitmeli. herkesin iyiliği için.
