öldü. öldürdüler.
en çok da ali ismail'in ölümü koydu bana. tanımam etmem. ama sanki kardeşimmiş.
fotoğraflarını gördüğümde bakamıyorum, yavaş yavaş korka korka anca.
suçluluk hissediyorum ona karşı, nedendir bilinmez.
belki de benden küçük olması etkiledi beni bu kadar.
belki ondan geri kalan haberleri okuyup kendime benzettiğim için.
belki bizim yapamadığımızı yaptı, canı pahasına atıldı meydana diye.
belki ben çok yoruldum önceki günler taksim'de, 2 haziran'da o ölesiye dayak yerken evde uyuyordum diye.
bilemiyorum. bilememek inanın daha acı.
gencecik bir insan, daha yolun çok başında bir insan.
nasıl kıydılar sana ali?
sana vuran elleri acımadı mı? sızlamadı mı? ...
