--spoiler--
ştoltz karakteri kadar sinir bozucu iki yüzlü bir insan tanımadım hayatımda. okuyan bir çok kişi anlamıyor ama oblomov tembel olduğu için kaybetmiyor, bu adama güvendiği için kaybediyor. sonra kitabın sonunda yazarımız ben hikayeyi ştoltz'dan öğrendim diyor. bunu yazar klasik arkadaşım ekolüne bağlıyor olarak değerlendirebilirsiniz ancak bence bu işte başka işler vardı. orus... ohum pardon yani işte onun bunun çocuğu ştoltz, tüm hikayeyi çarpıtıp anlatmış. oblomov aşkından falan vazgeçmiyor bu alman pisi çarpıtıp anlatıyor her şeyi.
--spoiler--
