üniversite 2. sınıfta toplum gönüllüleri bünyesinde katıldığım bir organizasyonda yediğim ayar bunlardan biridir.
dar gelirli bir mahallenin ilkokulunda dershaneye gitme fırsatı olmayan öğrencilere yardım amaçlı organizasyon sırasında, ders arasında küçük birkız çocuğuyla aramda şöyle bi muhabbet döndü.
-abi senin sevgilin var mı?
+var tabi.(yok halbuki *)
-ee niye parmağında yüzük yok?
+fakirim ben nerden alcam yüzük.
-insan sevdiği için gerekirse pazardan 1 liralık yüzük alır yine gösterir sevgisini.cebinde marlboro var.bi hafta içmesen yine alırsın
+(göt olmuş bi şekilde)yeeaaa aslında çok sevmiom.çok çirkin zaten yeaa
-abi o kadar çirkinse bi kese kağıdı al nolcak yani.
+(höh lan velede bak sen)eeee kem küm.
