küçük bir semtte bir bara gitmiştim. yanımda kız arkadaşım vardı. barda eğleniyorduk. ben içmeye devam ediyordum. kız arkadaşımda karşıdaki bir masaya sürekli gidip geliyordu. kız arkadaşımın kız bir arkadaşı sevgilisiyle oturuyordu. gidip kızla muhabbet ediyorlardı.
ben tabi daniels daniels daniels 8 9 10 üzerine tekila shot yapınca kafa kırılmaya başladı. sinir oldum adama. herkesin ortasında göstere göstere parmağımla sen dedim 3 4 kere. dışarı geleceksin dedim ve çıktım dışarı.
bu bahçeye geldi. karanlıktan bir çıktı 1,90 falan var. yüzüne bakmak için kafamı yukarı çeviriyorum. dedim ki "bak arkadaşım, benim kız arkadaşım sürekli sizin masaya gidip geliyor, ben bundan rahatsız oluyorum. ya sen bu mekandan gideceksin ya da ben kızı sizin masaya bi şekilde göndermeyeceğim" dedim.
adam "ulan, bana mı diyosun, hop" falan diye dayılandı. sinirlendim, adam artistlenmeye devam etti üstüme yürüdü. o sırada biri ayırmaya gelip aramıza girerken, tam gözümün önü kapandı, adama çat bir tane direk geçirdim.
adam yamuldu falan. bu sırada bunun arkadaşı da laz dostlarını aramış. adamlar 10 kişi ve lanet tesadüfe bak ki barın karşısındaki binadaymışlar o sırada. bir geldiler takım elbiseli 10 tane laz. lazlardan herkes korkar orda, tehlikeli insanlar.
ben bana karşıdan yaklaşana tam yine yumruğu salladım ki çaaat yandan çenemde bi ayakkabı hissettim. yere yapıştım ve hayvan gibi vurmaya başladılar. bir kaç dakika boyunca dövdüler. ben o şokla cenin pozisyonunda kapandım ve sadece kollarımla yüzümü sakladım. kaburga kırık kollar bacaklar mosmor yüzde çizik yok.
sonra gelen 2 3 kişi bunları ayırdı zorla "ayıptır, bir kişiye 10 kişi yakışır mı delikanlıya" diye. lazlar gururlu adamlar bunlar kendilerine yediremedi birden geri çekildiler. *
ben şu söyleyeceğimi yaptığımı kesinlikle hatırlamıyorum. o dayağın şokuyla ben yavaşça kalkmışım, ve etrafımda çember oluşturan 10 tane laza şunu demişim, " ulan amına koyduğumun çocukları, bu kadar mı vurabiliyorsunuz" cümlemi bitirmeden çaaat yüzümde bi kösele izi daha. bunlar bana bir girmişler başımı da kapayamamışım bu kez. kafa derimde açılma olmuş. yüzüm her yerim yarık kan içinde.
polis sesi gelince bunlar etrafa kaçışmış. *
ben eve gittim. babama dedim ki baba ben dayak yedim. babam kükredi, o saatlerde hep rakı içer. çılgına döndü. "kimler dövdü seni çabuk söyle." diye bağırmaya başladı.
"baba" dedim. " ben lazlara küfrettim ve bunu hakettim. sen bu işe karışma" dedim ve karakola gittim.
o sırada bunları toplamışlar yan yana. önüme dizdiler. polis memuru yanıma geldi.
"sen" dedi. "bunlardan şikayetçi misin mağdur"!
"mağdur" lafını duyar duymaz kafamda bir şimşek çaktı. kendime kızdım. "ulan" dedim "sen bu hale kendini nasıl düşürdün. bu rezilliğin dibine nasıl soktun kendini". polise "bu arkadaşların bir suçu yok, ben bunu hak ettim, şikayetçi değilim"
3 gün hastanede yattım. evde yattım. sokağa ağzım yüzüm yara içinde çıkıp gezerken. bunlar 15 gün evlerinden çıkamadılar. bizden şikayetçi olmadı, dışarıda hesabını kendi görecek diye korktular.
bir kaç gün sonra ağır abiler aramaya başladı bunların tayfanın. " sen bizim çocuklardan şikayetçi olmamışsın ne iş birader" diye.
dedim ki "ben orada da söyledim. kendi hatam yüzünden kendimi bu hale soktum. sizin çocuklardan hiç birine benden bir zarar gelmez, gelmeyecektir"
bunlar ondan sonra anladılar benim gerçekten şiddet yanlısı olmadığımı ve iyi bir insan olduğumu. benim mekanı kollamaya başladılar o günden sonra. en ufak bir çıtırtıda gelip "abi bi durum varsa yardımcı olalım" dediler...
