koşu yarışması vardı. ikili ikili yarışıyorduk hocamız -hiç sevmezdim, yaşa bey diye isim mi olur- beni sınıfın en tombul kızıyla eşleştirdi. çok hızlı koştuğum söylenemez fakat gururum kırılmadı değil. neyse kızcağız dedi ki ben hızlı koşamıyorum malum, çişim de var yavaş yavaş koşar gibi yapalım ben sona doğru yorulur bırakırım, ikimiz de rezil olmayız dedi. tamam dedim, helal kıza kendini olduğu gibi kabul ediyor canım benim dedim. sonra sıra bize geldi. kız bi fırladı uçtu gitti, gözümü kapatıp açana kadar bitirmişti yarışı.
bu da böyle bir beden eğitimi dersi anımdır.
ana fikir, tombullara sempatik diye güvenmeyin genelleme yapmayın gençler.
başka bir anım da beden eğitimi hocamız bizi boy sırasına sokup tokatlamıştı. o çok acıklı, onu anlatmayacağım.
