Yaşadığımız acılardan ders çıkaramayışımız buralara getirdi bizi. Acının üstüne gidemedik. Belki de hayatın kendisi böyle olduğu içindir. Bazen düşünüyorum da; çekip gitmek daha kolaydı sanki. Çocukluk hayalini gerçekleştirme çabası. Engebeli, çetin, zor; ama huzurlu ve mutlu. Çıkarsız ilişkilerin yaşanabildiği bir yer. Kimsenin birbirine kötü gözle bakmadığı bir yer. Paranın, insanları ve onların onurlarını satın alamadığı bir yer.
Tanıyamamışız birbirimizi. En yakınımızdakiler uzak; uzaklarda hiç tanımadığımız insanlar yakınımız oluvermiş. Karşılıklı sigara yakmışız, dürüstçe. Oralarda yaşamışız. Yaşamak için ise çekip gitmişiz. Yıldızların sonsuza uzandığı yere. Öyle geliveriyor aklıma arada. Çekip gitmek.
