Sobalı sınıflarda eğitim görmüş, samimi ve güzel kalpli nesildir.
O zamanlar sadece önlüklerimiz kirliydi. Hayaller temizdi, sevgiler temizdi.
Sabahın yedisinde buz gibi sınıfa titreyerek girerlerdi. Ama yürekleri kor parçasıydı. Sobaya en yakın öğrenci fedakarlık ederdi kimi zaman. Daha çok üşüyen arkadaşına verirdi yerini.
O zamanlar marka yoktu, varoştular ama inadina gülümsüyorlardı.
Tenefüslerde, ayakkabı sobaya sürtme vardıki büyük keyifdi, o çıkan dumandan ve cass! Sesinden büyük keyif duyan nesildi.
Herşey değişti oysa şimdilerde, teknoloji geldi. O sınıflardaki samimi ortam gitti.
Herşey hızla kirlendi, giydiğimiz, yediğimiz şeylerin etiketine bakar olduk. Biz büyüdük hayaller küçüldü.
Özdemir asaf'ın dediği gibi; herşey hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler.
