insanın kendinden nefret etmesine sebep yaratık.
"ben nerde hata yapıyorum?" sorsunu kendinize sıkça sorarsınız, ondan da nefret edersiniz. insan kanından nefret eder mi?
laf dinlemez/anlamaz, burnunun dikine gider; tembellik eder.
"herkes ergen olmuştur" der anlayış gösterirsiniz; astarını ister.*
iyiliği için iki çift cümle kurar + gerekirse kızarsınız; çok ileri gittiği zamanlarda küser; onu cezalandırdığınızı sanırsınız: bombayı patlatır, keser bileklerini; cezayı kendinize kestiğinizi anlarsınız.
iyi de daha ne yapmalısınız? herkes mi bu denli hasta ruhlu, yoksa sadece bana denk gelenler mi?
ne bi' olayını anlatır, ne bir şey paylaşır.. ağzından tek laf alamazsınız; varsa yoksa o çok sevdiği/özendiği* arkadaşlarıdır. sırf kötü olmasın diye arkadaşlarına da katlanır, onları da seversiniz. tek kötü kelime etmezsiniz. siz iyi yönde çabaladıkça o hep tersini yapar...
aslında kardeş dahil hepsini boğarak öldürmek istersiniz de onu da yapamazsınız; yine sizin canınız yanar.
-yeter artık bıktım senden aptal çocuk; büyü, kendine gel.
