aslında az çok doğru olan bi önerme. yani her türlü tanrıyı reddeden biri için iyi davranmanın tek nedeni vicdandır. yani içini rahatlama arzusu gibi. kendi açılarından baktıklarında sorun görmüyorlar.
ama her ateist böyle olmuyor. çoğu, ne olsa hayattaki eylemlerimiz karşılıksız, şeklinde düşündükleri için saygı ya da vicdan gibi kavramlar onlar için sadece sözlüklerin içindeki kelimeler olarak kalıyor.
vicdan ise zaten Allah vergisi bir duygudur. yani cehennemden korkmaktan başka, içinde bir ukde kalmaması için iyi davranmaya çalışırsın.
yani bir ateistin vicdanını rahat ettirmek için iyilik yapması mantıklıdır, ama vicdanın asıl mantığı düşünüldüğünde mantıksız olur. kimseyi de iman etmeye zorlayamazsın, başka mesele.
edit: bir de genelleme yapmayalım lütfen, bir grup insanın hepsinin aynı dini görüşe mensup olması hepsinin tam olarak aynı görüşlere ve değer yargılarına sahip olduğunu göstermez.
