artık klişeye dönmüş birkaç düşünceyle eleştirilen kutsal kitap. tabii, bunu yapmak da bir hak ve eleştiri hakarete dönüşmedikçe aksini de kimse iddia edemez. ama ne tür bir yarar var bunda, onu anlamak mümkün değil. inanmazsın, inanmadığını da istersen gerekçeleriyle açıklarsın; hepsi bu kadar.
bahse konu olan şey, inanç. akla-mantığa-bilime uymak zorunda olmayan, tamamen kişisel ve kalbi bir şey. birileri kuranı kerim'i okur, kendince ölçer biçer ya da hiç okumadan kabul eder, itaat eder. itaat eden için de şüphelenme-sorgulama yoktur artık. yani, hal böyleyken kalkıp dinleri-kutsal kitapları tartışma konusu yapmak faydasız. inanan biri, inanmayan birinin akılcı tezlerine, aynı akılcılıkla karşılık üretmek durumunda değil. tam tersine inanıncı gereği aklı geride tutmak zorunda inanan. din konusundaki tartışmaların iyi niyetle başlasa bile çatışmaya dönmesinin nedeni de budur ve haliyle anlamsızdır.
