babamla yaşadığım her şey. Allahtan en mutlu dememişiz başlıkta yoksa içinden çıkılmaz bir hal alırdı. madem mutlu bir anısı yazarlarımızın, bir mutlu anıda benden. plastik jantlı bir bisikletim vardı. Arkadaşımla yarışırken arkadan bisikletime çarpmıştı arkadaş ve arka tekerleğim kırılmıştı. Ağlayarak eve geldiğimde babam o gün beni bisikletçiye götürüp en sevdiğim bisikleti bana almıştı. Hiç unutmam. Sonra bisiklet bir tutku haline dönüştü. 4 sene profesyonel uğraştım, şimdi de hergün en az 20 km yol yapıyorum bisikletle. Yazlarıda 2000 3000 kmlik turlar. Evet babamı çok seviyorum.
Edit: başlık başıma kalmış. Açıp kaçan arkadaş neden böyle yaptı acep. Neyse tanımlayalım, yazarların yaşadıkları ve onlara mutluluk veren temiz, güzel anılardır.
