benim annemdir bu teyzelerden biri. şu an teyze tabii. ama ben küçükken hatırlarım her pazar deri soyma işlemine yakın yıkanma ritüelimizi tamamlamış olurduk. ancak bu güne gitme zamanları önceki gün pazar olsa dahi yeni bir hazırlık, ddantelli beyaz çorap ve bayramlık elbiseler misali en güzel elbiselerimizi giyerdik.
sebep diğer gün teyzelerinden altta kalmamak. haldır haldır neredeyse bir bavul yedek kıyafetimiz ve çoğunlukla bir örnek giydirilen ablam ve ben annemle güne giderdik.
etrafta artık konu komşu kim varsa anlamış oluyordu herhalde. çünkü ev hanımı olan bir kadının o zamanlar cafelerde oturması hoş karşılanmıyordu. yada biz hiç gitmedik bilemiyorum. ama yani sonuç olarak güne giden bir teyze şimdi otobüste anlaşılsa da, o zamanlar güne giden herhangi biri sokakta bile farkediliyordu. bol allıklı bir yüz, üstü kabarık saçlar ve muzaffer bir edayla yolda buluşulan diğer teyzelerle bir otobüse biner güne giderdik.
