çocukken büyüklere özenip bir hevesle yapılmaya çalışılan şeylerden biri. ancak o yaşlarda bünye o kadar uzun süre açlığa dayanamaz, bir yandan da oruç tutucam ben inadı vardır. bu duruma çözüm olarak annemin bulduğu dahiyane çözüm ise ben kahvaltı ve öğle yemeğimi yerken saldalyemin bacağına ip bağlamaktı. mantığı ise ben yemek yerken orucumun kaçmasını engellemekti*. gayet içim rahat bir şekilde kahvaltı ve öğle yemeğimi yediğimi, üstüne sahur ve iftarı da yaptığımı hatırlıyorum.
