sansaryan, en son ikametçilerinden olduğum han. en üst katın küçük penceresinden marmarayı seyrederdim kaçar göçer. suvat yorgun süzülürdü ardında hatıralarımı köpürte köpürte.
nenem kadın mırıldanırdı elinde 99 luk tespih; mal sahibi mülk sahibi hanimiş bunun ilk sahibi.
bir gece yallah hazırlanın dediler, ulan dedim gece tahliyesi tekin değil oğlum dedim. önce üç duvarı, tabanı ve zemini elledim demir kapısına da iz bırakıp vedalaştım.
duvar yazıları fısıldadı gitme kal. dedim o şiir, boş ver bırak gideyim.
şimdi o hatıralarım ihalede. ben hatıralara değer veririm.
