hatta bir keresinde aşmıştım artık. bir şeyden dolayı pişmanlık duyuyordum, neydi hatırlamıyorum tam olarak. ertesi günü kalktım baktım bir de ne göreyim, her yer bembeyaz...
cümlem şu olmuştu: ''allah beni affetti anne...''
hatırladım şimdi de gülümsedim. o'nu daha az tanıdığım zamanlar ne kadar da öksüz ve yetimmişim.
