ulan ne zaman amcaoğlu ile biraraya gelsek "satalım" diyoruz, sonra da nedendir bilinmez vazgeçiyoruz. sanırım çekiniyoruz biraz özümüze karşı.
hayır rahmetli büyüklerimizde akıl yok ki. adam oralara para yatıracağına şimdiki istanbul'un beşte birini alırdı aynı paraya ama eski insanlarda işte "köyde toprak sahıbı olmak" diye bir şey var "şanım yürüsün" düşüncesiyle.
