yıllar önce yaşadığım bazı güzel olmayan anıları canlandıran iftar sofrasıdır. şöyleki yıllar önce bir ramazan günü arkadaşımın evindeydik ve iftar vakti yaklaşmıştı. arkadaşımın annesi de iftar sofrası hazırlamıştı ama sofrayı bir görseniz güllaçlar, efendime söyleyeyim baklavalar, bilimum çorbalar v.s ne ararsan var. haliyle bende iftar zamanı yaklaştıkça sofraya oturmuştumki arkadaşımın annesinin oruçlu olmayanlar oturamaz lafıyla kendime geldim ve sofradan kalktım. her ne kadar söylediğine hak versemde, onlar bütün gün birşey yemeden bekliyorlar haklarıdır desemde çok bozulmuştum ama belli etmedim. yıllar sonra ihsan hocamızın yeryüzü sofrasında bu anı aklıma geldi, islami kesminin iftar masasına * sadece kendileri gibi insanlar oturabiliyor, oysa yeryüzü sofrasına oruçlu, oruçsuz, gay, hristiyan, kürt, türk ayrımı yapılmadan herkes oturabiliyor, paylaşabiliyor, çünkü o masa birleştiren bir masa.
