gelişigüzel bir duvar dibinde ağlıyorduk. pişmanlık vardı, kızgınlık vardı gözlerimizde.
kadın: neden beni beklemedin ?
erkek: sen elinde tuttuğun o pamuk şekerle oynarken ! benden habersiz dünya turuna çıkmışken seni nasıl beklerdim ?
demek istedi bi an ama diyemedi. onun yerine ağlamaya başladı, bir an kendilerini bir tren yolunda buldular ve eğik tren yollarına düzgün kişiliklerini koyarak beklediler. kokular aynı, tat farklıydı bu sefer, bu sefer çok farklıydı, vicdan girmişti aralarına, zaman girmişti aralarına.. sessizliği gevezeliği ile bozan ilk kadın oldu.
