bir heves eve evcil hayvan alınır. ay nasıl sevilir nasıl, mıncıklanır, kafası ittirilir aman ne tatlı da bakıyor böyle yapınca denir. arkadaşlar eve çağırılır köpeğe türlü şebeklikler yaptırılır, hayvancağız boyun eğdikçe iyice suistimal etmeye başlanır. işe giderken köpek evde yalnız bırakılır, bütün gün canı sıkılıp sinirinden koltuğu kemiren köpek akşam eve dönüldüğünde höykürerek azarlanır. biraz hava aldırıp dışarda yürüyüşe çıkartmak mı? ya film var tv de bu hava da ne çıkıcam oturuyor işte dizimin dibinde denilir. tuvalet eğitimi vermek yerine zavallı köpek halıya kakasını yaptıkça sinir katsayısı artar aslında ne kadar aptal bir köpek olduğuna ve onu eve almakla ne büyük bir hata yapıldığına karar verilir. zamanla bu mıncıklama aparatı nefes alan bir zulüm makinasına dönüşür. bu durumda en iyi yol nedir? tabi ki sokaktır. zaten sokaklarda bir sürü köpek vardır, bir tane daha eklense ne çıkar. sonra küçüklüğünden beri ev ortamına alışmış ama ruhsal dengesi ilgi görmediği için bozulmuş bu sevimli yaratık bir arabanın altında kalmak ya da diğer köpeklerin saldırısına maruz kalmak üzere bir gece gizlice ve sinsice sokağa terk edilir. suratında şaşırmış ve hayalkırıklığına uğramış bir ifadeyle hayatta kalmaya çalışır.
bunu yapanlar için bir gün ilahi adalet in tecelli etmesi içtenlikle temenni edilir.
