yapacak birşey yok bu dünyada herkes zengin herkes iyi yaşayacak diye bir durumda yok kendine yazık eden kızdır.
yukarıdaki cümleyi dikkate almayın entry silinmesin diye yazılmış bir cümle tanım içermeli diye siliniyor sonra.
işin aslına gelirsek gerçekten yazık etmiş kendine.
25 yaşındayım babam kendimi bildim bileli tornacı bu muslukların içindeki sarı denilen suyu acıp kapamaya yarayan zımbırtıyı yapar en iyi yaptıgı işte odur.
gerek yoksulluk gerek ailevi şartlar gerekse ailenin başındaki saglık belası yüzünden tam 17 sene tek göz evde yaşadık. 2 cekyat vardı birinde babam digerinde kardeşim yerde de annemle ben yatardık. ilk baslarda kardesim için sorun olmuyordu belki ama zamanla o küçük oda yetmiyordu bize kız kardeşimde buyumustu arkadaslarını eve getiremiyor türlü türlü yalanlar söylüyordu.
zordu tabi sonuçta genç kızsın özenti bir cevren var herkes apartman dairesinde oturuyor. o ise bir dogum gununu bile evinde yapamazdı. hem üzülür hemde acırdım niye ailesinden durumundan utanıyor diye gerçi halada anlam veremiyorum. sonucta fakirde olsan zengin de olsan onlar senin ailen ve bu hayatın sana verdikleri ile yaşamak zorundasın zorundayız.
sonra şu anki oturdugumuz eve taşındık daha dogrusu apartmanı satın aldık.
görgüsüz demeyin sakın ne malda ne mülkte gözüm var şimdi eve gelirim herkesin kendine ait odası bilgisayarı var kimse kimse ile konusmaz. sadece yemeklerde 2 kelam edilir o kadar.
keşke gene o tek göz odada yasaydık babamın sigara kokulu paltosunun kokusunu cekse idim annemle aynı yatagı paylassaydımda.
naber kardeşim naber baba dedigimde ilgilenicek başka birşeyleri olmadıgından dolayı benle uzun uzun konussalardı..yani mal mülkünde bir önemi yok önemli olan insanın hayattan ne bekledigi ve her zaman ailesinin en degerli varlıgı oldugunu bilmesidir bence.
