Garip bir duygusallıktır.
Sanki o an geçmişte yaşanıyor da, sen gelecekten gelmişsin gibi bir izlenim bırakır insanda. Herşey, herkes aynı da sen büyümüşsün gibi...
Ama durup beklersiniz biraz, o insanlar yoktur. Elini omzuna atan can yoldaşın yoktur.
Topu bilerek sana çarptıran kızlar, eşek şakası yapmak için sırıtarak gelen arkadaşlar yoktur...
Yeni öğretmenler de gelmiştir artık. Müdür de yaşlanmış durgunlaşmıştır...
O düşüp kolunu incittiğin toprak saha, okulun arkasındaki ormanlık alan yoktur.
Sonra müzik sesi gelir birden, "bu da ne?" diye tam düşünürken; O eski tırrr'layan zil de teknolojiyi yakalamıştır artık.
Yine de gözlerinizi kapatıp geçmişi yakalamaya çalışırsınız. Tüm değişime rağmen. Ve bir anıyla, tatlı bir tebessümle ayrılırsınız okuldan.
Geçmişe dönmek için can atar gibi...
