Aşağıdaki şiirin dört dizesi geçen filmdir:
Dünya bizi birbirimize yaklaştırmak için döndü, Üstüne doğru, üstümüze doğru döndü, Tıpkı Symposion'da denildiği gibi; Sonunda bizi bu rüyada buluşturabilmek için döndü. Geceler geçti, karlar, gündönümleri; Dakikalarca, milenyumlarca zaman geçti. Ninova'ya doğru giden bir at arabası, Nebraska'ya vardı. En az yedi soyumuzun bulunduğu yerden, bir horoz öttü, alemimizin ötesinden. Dünya döndü, müzikal bir biçimde, Bizi güverteye davet ederek; Ve bir an bile durmadan, devam etti dönmeye, Sanki onca aşk, onca mucize, Symposion'un parçalarının arasına sıkışıp kalmış, Birkaç adagio'dan ibaretmiş, yıllar evvel yazılmış.
