adlarını sağa, sola, duvarlara, pankartlara yazarken, a harfini çembere alan gruptur. o a'nın kenarları çemberi de keser. garip bir durum ki, değme faşistlerden beşiktaşlı olanları dahi sempatiyle bakarlar o zaman bu gruba; "bizim çocuklar", "asi çocuklar", "harbi çocuklar", "delikanlı çocuklar" tamlamalarıyla başlarlar "çarşı"dan bahsetmeye.
yer yüzünde yoktur olmaz türk'e denk/korku bilmez so-yu-muz evlatları hep aynı oysa. o a'yı çarpıttıklarına göre, diyorlar ki bize; anarşist çarşı. çarşı, anarşist. halbuki muhalif kalıpları içinde kalsa pek bir sorun olmayacak da, işin içine anarşistlik girince bir tuhaf oluyor. hakikaten bir acayip yerdeyiz, bir acayip dönemdeyiz. bizde kendine anarşist diyen çocuklar bile vatansever, allah devletime milletime zeval vermesinci, atam izindeyizci. dünyanın hangi yerinde kendine anarşist diyen bir grubun, eline bir ülkenin bayrağını alarak gururla salladığına tanık olabiliriz? burada olabiliyoruz işte. "bütün devletler katildir" şiarını kendine düstur edinmiş anarşizmden arak bir çarpık a ile adını yazan çarşı, nasıl olabiliyor da elde türk bayrağı sallayabiliyor? şimdilerde ş'yi de orak-çekice benzetiyorlar. hadi o a harfi ile orak-çekiç yanyana gelmezliğini görmezden gelelim de, e artık bu kadarına pes demeyelim mi?
kendine anarşist demek zorunda değilsin, kavramların içini boşaltma yeter.
çarşı herşeye karşı, çarşı kendine de karşı da, anarşist çarşı bütün devletlere de karşı mı?
