Raskolnikov, odanin içinde dolaşıyordu. Sessizdi. Sonyaya bakıyordu. Sonunda onun yanına gitti. Gözleri parlıyordu. Ellerini kızın omuzlarına koydu ve bu korkak yüze baktı. Dudakları titriyor, gözleri ateş saçıyordu. Birden yere diz çöktü ve sonyanin küçük ayaklarını öpmeye başladı. Sonya adeta bir deliden kaçar gibi müthiş bir korku içinde kendini geri çekti. Raskolnikovun şu anda gerçekten bir deliden hiç farkı yoktu.
Ne yapıyorsunuz? Dedi.
Ne yapıyorsunuz öyle hem de benim gibi bir kıza?
Raskolnikov ayağa kalkarak:
Senin önünde egilmedim.insanligin çektiği acıların önünde egildim!. Dedi yabani bir sesle.
