yaşadığım şehirde henüz popülerliği zirveye ulaşmamış etektir. ben giyiyorum ancak bu uzun etek ve dizden başlayan yırtmaçlarla insanlar beni yiycek gibi bakıyorlar. bu kadar mı abazalaştık. adamın teki oruçlu, hastaneden elinden tuttuğu küçük çocuğuyla çıkıyor eczanede ilaçların parasını ödemekte zorlanıyor. ben de şu ramazan günü yardım etsem mi diye içimden geçirirken adamı yırtmaçtan az görünen bacaklarıma bakma çabasında buluyorum. çantamı omzumdan indirip bacağıma siper ediyorum.
şunu merak ediyorum dizden ayak bileğine uzanan yırtmaçta tek bacağın beşte biri bile görünmezken nasıl oluyor da kendimizi teşhir etmiş oluyoruz.
