Genelde yeğene "yiyen" demeleriyle beni benden alan kişiliklerdir. Bir ara eğlence yerine "eylence" yazan bir arkadaşım vardı. Dördüncü sınıftan sekizinci sınıfa kadar büyük bir azimle düzelttim. Ama ondaki azim bendekinden de büyükmüş meğer. Okul bittiğinde de öyle yazmaya devam etti.
