ekonomik krizler savaşlar kaoslar ülke yönetimine diktatörleri getirir. koalisyonların toplumsal mutabakatları sağlayamaması zehirden acı reformları icra edememesi ülke enerjisinin tek elden idare edilmesini zorunlu kılar. işte 2001 krizi ve 90lı yılların bitmek bilmeyen kaosu da akpyi bu şekilde iktidar yaptı. gerçekten de 2000li yıllarda akpnin ekonomik başarısına diyecek yok. ancak yaşam kalitesinin belli bir kerteye ulaşmasından sonra toplumların yeni ve ciddi bir ihtiyacı ortaya çıkar: bunun adı hürriyettir. oysa başarısını ceberrut tutumuna borçlu olan bir iktidar için hürriyet bir lüks hatta malayanidir.
ayrıca bugün yeni bir nesil türedi. 90lı yılları bilmeyen maddi zahmete maruz kalmamış hopa züppe bir gençlik. buna "aç mı kalmak kötüdür yoksa hürriyetten yoksun kalmak mı" diye sorsan özgürlüğün kısıtlanması fakirlikten kötüdür der. tuzu kuru ya bilmez yoksulluğu. oysa fakirlik özgürlüğün önündeki en büyük engeldir. benim üniversite okuyacak maddi durumum olmadıktan sonra eğitim hak ve özgürlüğüm olsa ne yazar.
bundan mülhem tanımımızı da yapalım: gerekli demokratik reformları gerçekleştirmediği takdirde akpnin kendisine oy verenlerin çocuklarınca iktidardan uzaklaştırılacağı gerçeğidir.
