sevgili ablacım. benden 4 yaş büyük olmana rağmen beni hep arkadaşın gibi görmen, kız arkadaşlarınla çıkmamı sağlaman, bana ekonomik sosyal vb sürekli destek verdiğin için teşekkür ederek başlıyorum bu yazıma. gerektiğinde her zaman yanında olmam ise benim de sana gösterdiğim bir borç ödeme olarak değil kardeş olarak sorumluluğumu yerine getirmen olarak görülmelidir. şimdi kız kardeşi olmayanların ne kadar zayıf ve hayata ne kadar geriden başladıklarını daha iyi idrak ediyorum. bir kızla nasıl sohbet edeceğini bilmeyen bir sürü andaval var memleketimizde. en azından kız kardeşleri olsaydı ve zeka sayıları da normale yakın olsaydı onlar için de bir umut olabilirdi. yazımızın sonuna kader diyelim ve bitirelim. işinize gelirse...
