Asla ağlamak istediği zaman ağlamaz canını çok acıtsa da geri gönderir gözyaşlarını çünkü ağlasa bilir insanlar ona acıyacak, rahat rahat aglamasina bile izin vermeyecekler. Boğazına bir yumru oturur nefes bile alamaz belli bi zaman ağlamadığı için canı daha da çok yanar. Sonra akşam olur ufak bi olay belki bi kelime ona yaşadığı şeyleri hatırlatır artık yalnızdır rahat rahat dökebilir içindeki ırini ve sabaha kadar sanki kalbi sökülür gibi ağlar ağladıkça ağlar sabah ise hiç bişey olmamış gibi kalkar sanki dünyanın en mutlu insanı oymuş gibi.
