o'na giderken hep kullandığım bir yol vardı, otoyol üzerinden gittiğimde daha kolay olurdu, 20 dakikada evinin önünde oluyordum.
dün sabahın 7'sinde iş için bir firmaya gidiyordum, evden çıktım ve yola düştüm. çıktım otoyola... bir süre gittikten sonra o'nun evine giden yol ayrımına yaklaşmıştım... levhada 1.000 metre yazıyordu, çektim arabayı emniyet şeridine, gidemedim daha fazla, durdum, indim arabadan ve istemsiz bir şekilde levhanın fotoğrafını çektim.
5 dakika durdum orada, istemsizce... sonra bindim arabaya, bu kez tam yol ayrımına gelmiştim, yine gidemedim... yine indim arabadan, yine çektim arabayı emniyet şeridine, yine levhanın fotoğrafını çektim, bu kez uzun sürdü 15 dakika gidemedim oradan...
zormuş dedim, zor oluyormuş, böyle oluyormuş demekki dedim.
yutkunamıyor lan insan, ilerleyemiyor, o'na dair her ne varsa ne yapıyorsan yap takılıyor gözüne, durduruyor bütün zamanı, her şey anlamsızlaşıyor bir anda ve her şey değersizleşiyor. saat duruyor, tarih duruyor.
