şu dünyadaki en ağır sınamalardan biridir kanımca.
dünyada en çok korktuklarımın başında gelendir.
6 yaşımdayken yeni doğan ikiz kardeşlerimden birini kaybettim aslında. yani hiç görmedim ama yaşadım.
ikizinin yüzüne bakıp hep tahmin etmeye çalıştım gideni.
babam mezarlığa hiç götürmedi beni. lise son sınıftayken annemle gittim. yüzünü hiç görmediğim kardeşimin küçük mezarını gördüm. babaannemle dedemle yan yana yatıyordu.
hiç görmedim, hiç koklamadım ama yüreğim ağrıdı,canımın parçasına ağladım.
