insan egosu/ doyumsuzluğu ve karşılaştırılmaması gereken grupların karşılaştırıldığını görmek bu tip kıyaslara yelken açmaya vesile oluyor. crimson deneyselliği fazlasıyla ilke edindiğinden, floyd'un kendine özgü sonsuz yaratıcılık tandansıyla dünyanın en baba müzikal oluşumlarından birisi olması bu tarz bi versusu acımasız kılıyor aslında. progressive rock başlı başına zaten ufuk açıcıdır. bu gruplarla beraber yes, rush, genesis, camel, elp, jethro tull, eloy ve daha nicesi saygıyı hak etmektedir.
yalnız bir üstat diyordu ki şu malum ilk crimson albümü aşılamaz, onun için progressive rock yüzde 51 crimson'dur. hani başka birisi de başka bir şey iddia edebilir önemli olan bu grupların güzelliklerinden yararlanmayı bilmek elbet.
onun için fazla kafa yormamalı, camel'ın debutunu dinlemeli an itibariyle.
