çok garip bir duygu bu.
kötü bir rüyaydı, bu bir rüya diyorum kendime. sonra seviniyorum şükür rüyaymış diye. rüyadan bir ses hayır bu rüya değil gerçek diyor. ben kaldığım yerden başlıyorum gene durumları çözümlemeye. kıvranıyorum, üzülüyorum falan. ardından gerçekten uyanıyorum ya gerçek miydi rüya mıydı? diye soruyorum kendi kendime. şekil-zemin kargaşası yaşıyorum derken kendime geliyorum
