belki gerçekten var olsaydın da şu an hiçsizliğimle değil seninle avunuyor olsaydım. gelişin benim hiçsizliğimi yok etmeyecek ama avunacağım şeyleri değiştirecek.. düşüncelerimi, hayallerimi, öfkelerimi.. hem hiçsizlik nasıl yok olacak, yokluğum nasıl olacak...
neyse boşver zaten felfeseyi hocam yakışıklı diye seven bir insanım.. ne beklersin ki benden?
belki sokakta yürüdüğünde koluna çarpabilme olasılığın olan her iki kişiden biri olacağım.. ya da yüzüne bile bakmayacağın herhangi biri. sana yazdıklarımı hiç okumayacaksın, hiç haberdar olamayacaksın hayallerimden.. oysa hepsi seninle o kadar alakalı ki, oysa hepsi sen..
neyse hiç'e hitabım burada bitiyor olmalı. belki başka zaman.
