arada bir gelir bana misal. derim ki öyle bir yerde olsam ki unutulsam orada, kimse hatırlamasa varlığımı ve duyulmasa nefes alışım dahi. ama sonra bilirim ki kimse hatırlamasa da ben unutamadıktan sonra bir işe yaramaz hatıra düşmemek de.
aslolan unutmaktır. yoksa nereye kaçarsa kaçsın kişi, az ya da çok bütün yaşanmışlıkları zihninin valizine doluşacaktır en basit ifadeyle.
