Her ideolojinin düşmanları vardır, takipçilerine bunlar terörist, cahil, canavar diye tanıtılır. insanlar dışardan bakılınca çok absürd gelecek uyduruk bir takım masallara inandırılır. ideoloji sahibi her devlet, vatandaşları kendi uygun gördüğü dar vatandaş modeline sokmaya, toplum mühendisliğine çalışır, uygun görmediği kişileri ötekileştirir, yok sayar, yarattığı düşman prototipine sokar ya da terörist ilan eder.
Kendi uyguladığı terörü ise fark etmez, çünkü bunun allı pullu kılıfları vardır. Kahramancadır, yücedir, ulu bir amaç uğrunadır, yürekten gelir, Allah içindir, haklıdır. Burası önemli, ideolojik yapıların uyguladığı, dışardan bakıldığında olanca şiddeti ve vahşiliğiyle görülen eylemler hep haksızlara karşı, hak edenlere karşı yapıldığından meşrudur. ideolojinin yol açtığı ölümler ve katliamlar, olması gereken, çok kötü insanlara karşı yapılan meşru savunmalar ya da saldırılardır. Kendilerine karşı diğer ideolojiler tarafından yapılan saldırılar ise haksızdır, adaletsizdir, zalimdir.
ideoloji, düşman ilan ettiğini o kadar kötü tanıtır ki ve kendini o kadar idealize eder ki, o ideolojinin takipçisi insan, kendi tarafının aslında ne kadar iyi, haklı olduğunu düşünürken, karşı tarafın tüm kötülükleri bünyesinde taşıdığını, bu kadar kötülükle nasıl yaşadıklarını anlayamadığını düşünür. Aslında her ideoloji sahibi, kendisini iyi insan sınıfına sokar. Ona göre kendi ve kendi gibiler, iyi insanlardır, diğerleri, onu anlamamışlardır.
