bu kişiler sürekli başkalarının kırmamak ve başkalarını memnun etmek üzerine kurarlar yaşamlarını, dolayısıyla birey olmayı başaramazlar genelde. çünkü her eylemlerinin altında ''başkaları ne der, başkaları beğenir mi'' gibi sorular yatar. başkalarının beğenilerine göre şekillendirir davranışlarını.
bir arkadaşım var böyle. inanılmaz sevdiğim biridir ve dürüstlük konusunda, efendilik konusunda üzerine tanımam. ama o kadar efendi, o kadar düşünceli ki bazen bu efendiliği ve düşünceli hali can sıkıcı boyutlara ulaşabiliyor.
insanların kendi güdüleri, istekleri, arzuları vardır oysaki; ama bu kişiler hayatları boyunca bununla mücadele ederler. kendi arzularından(bir çoğunuzun aklına salt cinsellik gelse de bahsettiğim o değil sadece) kaçarlar, istedikleri halde bir çok şeyi yapmazlar. islam kültüründeki nefsi terbiye etme ile hemen hemen aynı şeydir bu bir bakıma. orada islami kurallara göre yanlış olan şeylerden kaçınılırken ve cehennem korkusuyla bu kaçış için birey kendini zorlarken; burada da ahlaki kurallara göre birey kendi hazlarından kaçar ve 'efendi karakteri' sebebiyle bu kaçış için kendisini zorlar. işte bu zorlamadır bana öre sorunu yaratan, çünkü ''bedenin ihtiyaçları giderilmezse beden bir süre sonra o ihtiyaçların esiri olur'' der yanlış hatırlamıyorsam saramago.
şimdi buradan yola çıkıp ben herkes sevişsin, herkes terbiyesiz olsun vs. demiyorum. sadece duygularınızdan, düşüncelerinizden korkmayın ve bunları eyleme döküp dökmeyeceğinize karar verirken kendi yaratmış olduğunuz ahlaki değerleri baz alın diyorum; size dayatılanları değil.
