nedir bu pesimizm anlamış değilim. tamam melankoliyi ben de cok severim. hatta bu konuda hiç tevazu göstermeyeceğim melankolinin piriyim. yazdıklarımı bilen bilir.
ama bu yazılanları gördükçe benim bile canım sıkılıyor. bu kadarı cidden fazla. melankolide bile insan, mutsuz anlarından ötürü mutludur.
gelgelelim insanlar artık işi abartılar. bu iş melankoliden mazoşizm e döndü. ne alaka? çok alaka arkadaşım. hayatında bin kere mutsuz oldun, mutsuzluktan usandın diye; mutluluğa, güzelliğe ulaşma sevkini, arzunu yarı yolda bırakır, mutluluk emellerini terkedersen cidden mutsuz olursun arkadaşım...
ha bu kadar acı cekmiş olmama rağmen bu kadar optimist olmama ben de şaşırmıyor değilim açıkcası. ama pesimist takıldığım, hayattan ümidimi kestiğim günler aklıma gelince kendime okkalı bir küfür basıyorum. o kadar...
not: ulan harbi dertli olanlarınıza yine eyvallah da bir sevgiliniz olsa, cebinizde de biraz para olsa görürüm ben o zaman bu halleri. yeller eser o zaman bu başlıkta...
