Hey gidi gunler hey dedirten zamanlarda bulunmus efsanevi nesildir.
Takimin golcusuydum o zamanlarin son yas grubu sayildigimdan boyum digerlerine gore daha ufak oldugundan oturu hep kale onunde tehlike yaratirdim cunku daha hizliydim abiler beni dusurdugunde sesimi cikartmaz gollerimle onlara cevap verip abartili gol sevincleri yasardim takim arkadaslarimla daha dogrusu abilerimle beraber.
Ve bir keresinde hic unutmam bizim mahallede emrah abi takimin en iyi oyuncusu, en buyugu takimin kaptani, ruhu aslinda her seyi olan adam beni takima almamisti butun mahalle sohretimi bilmesine ragmen bende ezeli rakibimiz olan yan mahalleye transfer olmustum tamer abi yan mahallenin her seyi olan adam beni daha disiplinli bir sekilde egitmisti ve ilk macim kendi mahalleme karsiydi o macta 6 gol atmistim macin sonlarina dogru beni dusurmuslerdi dizim parcalanmisti yine de seke seke oynamaya devam etmistim cunku takim ruhu cok onemliydi oyle yaraya falan bakmazdi sonuna kadar mucadele edecektin ve bende oyle yaptigim icin cok gururluydum sonra emrah abi bizim mahalleyi birakti yasi kemale erince siddik abiye devrolmustu takim bende diger mahallede gucume guc katarken benimle tekrar gorusmelere baslanmis eski mahalleme yani normal kendi mahalleme donmeye karar vermistim tamer abiye tesekkurlerimi sunup karsilikli saygi, sevgi baglari icinde sozlesmemi feshetmistik. Ve eskisinden daha iyi bir sekilde eski takimima donmustum ve o zamanlar herkes ustune bir seyler koymus yenilmez bir korkulu ruya haline gelmistik ah ulan hatirladim simdi cok duygulandim.
