Sen neden evlenmiyorsun sorularına maruz kalan abladır. Böyle iyi evlenip de başıma bela almaya gerek yok derler. Ancak bu abla görür ki herkes tatile cafeye sinemaya havuza denize eşiyle gidiyor kendisinin de içi buruklur. Bazen kendine bile itiraf edemez bu durumun canını sıktığını. Gece olupta akşam yatağa girince neden diye sorar ve bir neden bulamaz. Çünkü yaşıtlarına göre güzeldir. Sorunu bi türlü doğru tespit edemez sorun güzellik değil karakterdir. Bu ablamız bir de çalışıyor ve 30 yaşını geçmişse artık kolay kolay da kimseyi beğenmez. Onun saçı seyrek bunun maaşı az diğerinin tipi bozuk. Böyle böyle yıllar geçer gider. Yıllar geçtikçe bu ablamız kendine ev ve araba almıştır. Yaşı 55 60 a gelmiştir. Her şeyi vardır. Ancak hala yalnızdır. Ömrü boyunca çalışmış çabalamış her şeyi olmuştur. Geriye dönüp baktığında rahat geçen fakat bi türlü mutlu olamayan, yüzünde sürekli yalancı bir gülümsemeyle etrafta dolaşan bir insan görür. Pişmanlık vardır artık yüzünde ama her şey için çok geçtir.
