Yedi yaşında en çok ihtiyacım olduğunda kaybettim seni. ilk karnemi gösteremediğim günü hatırlıyorum. Bütün arkadaşlarımı anne ve babaları karşılamışlardı okulun kapısında. Bense kapıda sadece annemi görmüştüm, buruk bir gülümsemeyle sarılmıştık birbirimize. Özlüyorum.. Seneler daha da özlememe sebep oluyor. Ne olursa olsun çok şanslıyım; çünkü hala gülüşünü, dokunuşunu, kokusunu, sesini hatırlayabiliyorum. iyi ki senin kızınım. Seni seviyorum babacım.
