kitapçı veya kitap cafe açmak şeklinde vuku bulan 20li yaşların ilk çeyreğinde 3 üniversiteliden 2 sinin gelecek planını oluşturan cümle.
geri kalan 1 kişi de bar açma hayali içindedir.
güzel hayallerdir bunlar sevimli sevimli pembe panjurlu ev misali bişeydir. her vize/final döneminde lanet olsun atom fiziğine de profesörlüğüne de diyip havlu atma durumu yaşandığında akla ilk bunlar üşüşür.
ardından şu hesap kitap gelir olum zaten bu bölümü okumaya yapacağım 4 yıllık masrafı sermaye yapsam bir dükkan açarız. bu geyik aynı sigara içmesen 10 yıla evin araban olur geyiği gibi geçici bir süreç olup fazla ciddiye alıp gerçeğe dönüştürmeyi evde denemek sakıncalıdır.
-baba ben okulu bırakıyom bana harcıycağın parayla cafe açarız oh mis geçinir gideriz.
+ne dedin sen?
- ca .. cafee.. kitapçı da olur... ee ben gideyim en iyisi
+yürü git sınavına çalış eşek sıpası onca yıl esnaf ol diye mi okuttuk?
- a ama şey şimdi üniversite mezunları da işsiz baba geçen bizim mezunlardan birine asgari ücret teklif etmişler.
+ ben anlamam git bir baltaya sap ol sonra ne bok açacaksan kendi maaşınla açarsın.
-ama baba kem küm..
