elimde cigara. mönitör bana bakıyor ben ona bakıyorum. sigaranın dumanı monitörü sarıya boyamış. ilk sigara içişim aklıma geliyor. fen lisesini kazanmıştım, tüm arkadaşlarımı bırakıp memleketimi terkedip başka bir şehire gitmem gerekiyordu. daha 15 yaşındaydım. her yeni adımda korktuğum gibi yine korkuyordum. cebimizdeki üç beş kuruşla bir samsun sigarası almıştık, o zamanlar insanların hala samsun ve maltepe sigarası içtikleri dönemler. birer tane de bira almıştık, efes pilsen.. kahverengi tombul şişeli olanlardan. cigaraya alışık olmayan bünyeler bir fırt iki öksürük düzeninde inadına devam ediyorduk. tabi bir de biraya çırpılan sigara külleri ve şehir efsaneleri.
bugun bir iş mülakatına gittim. adam dedi ki, "neden boğaziçi değil, orası daha iyi bir üniversite". bir an aklıma fen lisesine gittiğim gün geldi. bir dolu anlamsız ayrıntı gözlerimin önünde belirdi..fen lisesine giden çalışkan çocuklar, boktan yemekler, soğuk banyolar, kirli çarşaflar.... ve devletimizin fen lisesi öğrencilerine uyguladığı adaletsiz ortaöğretim başarı puanları. eğer fen lisesine değil de düz liseye gitmiş olsam öss'den aldığım puanla boğaziçi üniversitesini kazanabilen ben başka bir üniversiteyi kazanmıştım. ve şimdi bu adam, neden boğaziçi değil diye soruyordu..
hayat böyle işte. her şey elinizde değil. rüzgarın doğru yönden esmesi şart sanırım...
