bundan yaklaşık 7 sene önce kendi başıma türkiye'yi batıdan doğuya doğru gezme fikri geldi aklıma. kısa bir hazırlıktan sonra uygulamaya koydum. çanakkale'den balıkesir'e geçecektim. otostop çektim. bi minibüs durdu. aha dedim süper. minibüste de çılgın bi grup var. the smiths, queen tarzı falan çalıyor sürekli ve deli gibi bi muhabbet dönüyor; ama ortam gereğinden fazla samimi. lan dedim hayırlısı. tabi ben de boş değilim. bi hareket yapsınlar kasaturayı çekip katliam yaparım allahıma. muhabbetler dönüyor sürekli; ama bunlarda bi gariplik var. lan kakara kikiri gülüyorlar. bunlardan bi tanesi çaktırmadan diğerini öptü ama o ne öpmek öyle. mmuuuccckkk! diye bi ses geldi. o an ortamdaki herkes gözünü bana çevirdi çaktırmadan. sonra kendi kendime "daha başlamadan bitti lan." dedim. meğer adamların hepsi gaymiş. bunlar da minibüs kiralamışlar, istanbul'dan doğru geze geze izmir'e gidiyorlarmış. öldürülme korkusu doğal bir şeydir değil mi? öleceğim diye korkar insan. olum öyle demeyin; s.kilme korkusu bambaşka bir korku. hele bir de aylardan temmuz ise...
